"...Իր (Դանիել Վարուժանի մասին է խոսքը) աքսորի ընկերները պատմած են ինծի, թէ անընդհատ կը կարդար ու կը գրէր իր աքսորի օրերուն: Նոյնիսկ Պոլսէն Հոմերոս ուզած էր՝ իր ուղեղը մարզելու համար նո՛ր տեսիլքներու:
Ու պատմած են նաեւ, թէ ան աւարտած ունէր շա՛տ մը քերտուածներ: Երբ Կոմիտաս Վարդապետ Պոլիս դարձաւ աքսորէն՝ գիշեր մը գաղտուկ իրեն գացի, լուր առնելու ( Read more... )

“Մեզի հայերէն կ’աւանդեր Հ.Օհան Աւգերեան, որ միաժամանակ դպրոցին* ուսումնապետն էր: Այս փոքրահասակ վարդապետը դպրոցին ճակատագրին վրայ իր տխուր ազդեցութիւնը պիտի ունենար: Հ.Օհան որեւէ համակրութիւն չգտաւ աշակերտներու մօտ: Մասնաւոր ջանք մը կը դնէր Դանիէլի շարադրութիւնները քննադատելու:
Օր մը ըսի Դանիէլին,( Read more... )

Եթե ես երգահան լինեի, "Հացին երգի"  ամեն գոհարին մեղեդի կնվիրեի..
Եթե նկարիչ՝ Հայաստանի գույները կժողվեի ու առատորեն կնախշեի ամեն մի տողը..

Ամեն տողը նկար է, ամեն տողը՝ պատում, ամեն տողի մեջ՝ հողի բաբախյուն, ամեն տողը՝ շքեղ վրձնահարված հայրենի Բրգնիքի ցորյանի ծովերից և կակաչների դաշտերից:

Եղերական էր Վարուժանի ճակատագիրը, անմեկնելի՝ "Հացին երգի" ( Read more... )

( Հացին Երգը )

Անդաստան

Արևելյան կողմն աշխարհի
Խաղաղությո՜ւն թող ըլլա…
Ո՛չ արյուններ, քրտինք հոսին
Լայն երակին մեջ ակոսին.
Ու երբ հնչե կոչնակն ամեն գյուղակի՝
Օրհներգությո՜ւն թող ըլլա:

( Read more... )

Աղորիք

Է՜յ աղորիք, դարձի՛ր, դարձի՛ր,
Նստած կանանչ խորը ձորին.
Աղաղակե՛ երգդ խորին
Դեպի լուսնակն արծաթածիր:

( Ալրաղացները վարպետների կտավներում Мельницы в полотнах мастеров )

Մարագներ

Առվույտի՛ մարագ, լեցուն բույրերով
Խունկի, հաշիշի,
Երբ դուռդ բանամ, ցուլերը բոլոր
Ճակատով լայնշի
Կպոռոչեն խո՛լ, կտրելով իրենց
Վզտեքը կաշի:

( Read more... )

Ամբարներ

Տնակին մեջ մթնշաղ, կտուրին տակ հայրական,
Ամբարնե՜րն են, շար ի շար, նոր բերքերով ծոցվորած:
Իրենց լայնշի արգանդեն՝ թանձր բույրերը կուգան
Աշուններուն պտղալից և արտերուն մանգաղված:

( Read more... )

Վերադարձ

Այս իրիկուն ձեզի կուգանք, ե՜րգ երգելով,
Լուսնակ ճամփով,
Ո՜վ գյուղակներ, գյուղակներ.
Ձեր բակերուն մեջ ամեն
Թող գամփռներն արթննան,
Եվ աղբյուրները նորեն
Դույլերուն մեջ քրքջան.-
Ձեր տոներուն համար դաշտեն՝ մաղերով
Վարդ ենք բերեր՝ խաղերով:

( Գյուղը Մինասի կտավներում Армянская деревня в полотнах Минаса )

Օրհնություն

Ափ մը ցորյան ափերուդ մեջ
Թող լեցնեմ, կտրիճ Որդիս,
Կտրիճ Որդիս, գոտի՛ն մեջքիս.
Թող մաճակալ բազուկներեդ
Քսան ցուլի արյուն անցնի,
Եվ եղևնի քո հասակեդ
Քսան տունի սյունը կանգնի.
Ու երբ թիվովը մատերուդ
Սերմանես քու սերմնըցուն՝
Հնձես թիվո՜վն աստղերուն:

( Read more... )